2021-10-18: „100 minut dla urody” – spektakl muzyczny z poezją Wisławy Szymborskiej
Spektakl w 25. rocznicę przyznania Nagrody Nobla Wisławie Szymborskiej…
Spektakl w 25. rocznicę przyznania Nagrody Nobla Wisławie Szymborskiej…
Najnowsza inscenizacja komedii austriackiego dramatopisarza Daniela Glattauera. Kryzys może przyjść znienacka, nawet po kilkunastu wspólnie przeżytych latach. Co wtedy?
Słowno-muzyczny spektakl „Wisełka, Frąckowiak i Jego Pan” oparty na wieloletniej korespondencji Wisławy Szymborskiej i Zbigniewa Herberta…
Ona nie ma jeszcze sześćdziesięciu lat, on – po sześćdziesiątce. Aleksiej Arbuzow, niegdyś niezwykle popularny dramatopisarz rosyjski zetknął ich w romantycznej komedii, która potrafi wzruszyć…
Opowieść o kobiecie niezwykłej, która przez całe życie z czymś się mierzy – z nazwiskiem obarczonym legendą pokoleń artystów, oczekiwaniami rodziny, własnym wyobrażeniem szczęścia.
Książka Tokarczuk zdobyła literacką Nagrodę Nike oraz Międzynarodową Nagrodę Bookera. To bogaty zbiór pozornie niezwiązanych ze sobą opowieści, zarówno współczesnych, jak i historycznych. Tokarczuk obserwuje ludzi w ruchu oraz ludzi dążących do unieruchomienia życia przez odwieczną praktykę mumifikacji ciał.
„Martwa natura” to zbiór elegii, które pozwalają nam nie tyle przepracować stratę, ile uświadomić sobie, co niesie ze sobą świadomość braku i nieobecności. Być może świat, który znamy, zaczyna odchodzić w niepamięć, ale stworzenie nowego porządku – społecznego, instytucjonalnego, artystycznego – będzie trudne do przeprowadzenia, jeśli nie będziemy wiedzieć, z kim i z czym musimy się pożegnać.
Walerian Borowczyk – w czasie rewolucji 1968 roku jeden z najważniejszych polskich reżyserów. Karierę kończył w cieniu skandali, oskarżeń o molestowanie oraz reżyserując erotyczne produkcje telewizyjne lat dziewięćdziesiątych. Zawsze powtarzał: „Nie robię filmów erotycznych, robię filmy o wolności”.
„Osobiste historie ojców z Polski, Ukrainy i Afryki są kanwą przedstawienia o nadciągającej katastrofie ekologicznej, głodzie i przyszłości planety. Punktem wyjścia w pracy nad spektaklem była opowieść o ojcu reżysera, docencie Janie Łysaku, twórcy utopijnej metody zbioru zboża w fazie dojrzewającego, zielonego ziarna, a także losy Alexandra Voronova, górnika z Donbasu oraz Demby Bâ, mechanika pokładowego z Senegalu. Ich działalność pozostaje śladem planów podboju i męskich fantazji ocalenia świata.
Ingmar Bergman w swojej twórczości skupiał się na badaniu wnętrza psychiki człowieka w ekstremalnej sytuacji. Skupiał się na ludziach odizolowanych od świata zewnętrznego. Swoich bohaterów zamykał na „wyspie” – w relacjach rodzinnych, w państwach objętych stanem wyjątkowym.
Walerian Borowczyk – w czasie rewolucji 1968 roku jeden z najważniejszych polskich reżyserów. Karierę kończył w cieniu skandali, oskarżeń o molestowanie oraz reżyserując erotyczne produkcje telewizyjne lat dziewięćdziesiątych. Zawsze powtarzał: „Nie robię filmów erotycznych, robię filmy o wolności”.
W latach 1968, 1969 i 1970 około dwunastu tysięcy osób pochodzenia żydowskiego zostało zmuszonych do opuszczenia Polski. Polska, uboższa o tych obywateli, ucierpiała jako społeczeństwo, jako kraj, jako naród. Ani ówczesne, ani dzisiejsze prawo nie pozwala na dyskryminację obywateli ze względu na pochodzenie. Mimo tego, do dziś nikt nie odpowiedział przed sądem za współudział w spowodowaniu tego wydarzenia.
„Martwa natura” to zbiór elegii, które pozwalają nam nie tyle przepracować stratę, ile uświadomić sobie, co niesie ze sobą świadomość braku i nieobecności. Być może świat, który znamy, zaczyna odchodzić w niepamięć, ale stworzenie nowego porządku – społecznego, instytucjonalnego, artystycznego – będzie trudne do przeprowadzenia, jeśli nie będziemy wiedzieć, z kim i z czym musimy się pożegnać.
„Mroczne i skandaliczne arcydzieło” – tak określane bywa „Jądro ciemności” napisane przez Josepha Conrada w 1899 roku. Rejs z Europy w głąb afrykańskiej rzeki Kongo to jednocześnie podróż w głąb europejskiej przemocy. Historia placówki Kurtza i jego zbrodni w imię rozwoju cywilizacji to opowieść o patriarchalnym porządku zbudowanym na eksploatacji ludzi, przyrody i zasobów.
„Osobiste historie ojców z Polski, Ukrainy i Afryki są kanwą przedstawienia o nadciągającej katastrofie ekologicznej, głodzie i przyszłości planety. Punktem wyjścia w pracy nad spektaklem była opowieść o ojcu reżysera, docencie Janie Łysaku, twórcy utopijnej metody zbioru zboża w fazie dojrzewającego, zielonego ziarna, a także losy Alexandra Voronova, górnika z Donbasu oraz Demby Bâ, mechanika pokładowego z Senegalu. Ich działalność pozostaje śladem planów podboju i męskich fantazji ocalenia świata.
Spektakl inspirowany motywami z opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza i filmu Jerzego Kawalerowicza pt. „Matka Joanna od Aniołów”. „Kobiety są błędem natury… z tym ich nadmiarem wilgoci i ich temperaturą ciała świadczącą o cielesnym i duchowym upośledzeniu… są rodzajem kalekiego, chybionego, nieudanego mężczyzny… Pełnym urzeczywistnieniem rodzaju ludzkiego jest mężczyzna”.
Historia młodej pary, która otrzymuje zaproszenie na weekendowy pobyt w ekskluzywnym spa. Hotel położony w nadmorskim, zimnym klimacie, otoczony surową przyrodą, to zhierarchizowany system, w którym każdy zna swoje miejsce. Młody mężczyzna szybko dostosowuje się do wewnętrznych zasad hotelu, a obietnica płynących z tego korzyści przesłania jego trzeźwy osąd. Przeciw podporządkowaniu się występuje jednak kobieta – jej opór wywołuje nieoczekiwane następstwa.
Spacer performatywny „Śladami niekończącej się opowieści” to otwarty pokaz warsztatów teatralnych, w których udział wzięli najmłodsi mieszkańcy Pragi. Zapraszamy młodych i starszych widzów oraz całe rodziny. Spacer będzie miał formę interaktywną. Jego uczestnicy zgodnie z instrukcjami przygotowanymi przez najmłodszych ekspertów wyobraźni wyruszą na spotkanie z stworzeniami, o których istnieniu być może wcześniej nie słyszeli. Będzie to okazja do odbycia podróży do krainy dzieciństwa oraz doświadczenia praskiej rzeczywistości w niecodziennej formie.
Spacer performatywny „Śladami niekończącej się opowieści” to otwarty pokaz warsztatów teatralnych, w których udział wzięli najmłodsi mieszkańcy Pragi. Zapraszamy młodych i starszych widzów oraz całe rodziny. Spacer będzie miał formę interaktywną. Jego uczestnicy zgodnie z instrukcjami przygotowanymi przez najmłodszych ekspertów wyobraźni wyruszą na spotkanie z stworzeniami, o których istnieniu być może wcześniej nie słyszeli. Będzie to okazja do odbycia podróży do krainy dzieciństwa oraz doświadczenia praskiej rzeczywistości w niecodziennej formie.
Spektakl muzyczny pełen humoru, rozwijający wyobraźnię i zapewniający emocje całej rodzinie.
Wyobraź sobie, co może się wydarzyć, kiedy Freda i Zuza – nie pierwszej już młodości artystki, odkrywają internet. Wyobraź sobie, jakie przygody może sprowokować ich nagła i nieoczekiwana fascynacja portalami społecznościowymi i… randkowymi! A teraz wyobraź sobie, że te technologiczne „ekspertki” postanawiają założyć internetowy poradnik dla kobiet. Ach, jaka piękna katastrofa!
Spektakl plenerowy, start o godz. 17.00 spod Teatru Powszechnego. w Warszawie.
Finał wielokulturowych warsztatów twórczych Azyl Warszawa 2021, które odbyły się w ramach projektu „Usłysz Reagu
Wyobraź sobie, co może się wydarzyć, kiedy Freda i Zuza – nie pierwszej już młodości artystki, odkrywają internet. Wyobraź sobie, jakie przygody może sprowokować ich nagła i nieoczekiwana fascynacja portalami społecznościowymi i… randkowymi! A teraz wyobraź sobie, że te technologiczne „ekspertki” postanawiają założyć internetowy poradnik dla kobiet. Ach, jaka piękna katastrofa!
Komedia Włodzimierza Perzyńskiego odziera z fałszu życie rodzinne i mieszczańską moralność. Doskonała konstrukcja dramaturgiczna utworu do ostatniej chwili trzyma w napięciu
Pełna przygód eskapada dwójki zabawnych i ciekawych świata bohaterów – Oli i Tolka, którzy biorą udział w konkursie podróżniczym…
W powszechnej opinii „Mein Kampf” Adolfa Hitlera jest książką źle napisaną, bełkotliwą, nieczytaną i – co ważniejsze – niewartą czytania, a poza tym prawie niedostępną, bo już historyczną, książką zakazaną, której lepiej nie tykać. Są i tacy, którzy sądzą, że wpływ „Mein Kampf“ na ludzkie umysły zakończył się wraz z klęską nazistów – tak jak pierwszy polski wydawca książki, który ćwierć wieku temu napisał: „Nie sądzę, aby poglądy autora w swojej najbardziej odrażającej warstwie mogły mieć dziś w Polsce wpływ na kogokolwiek” (Wydawnictwo SCRIPTA MANET, Krosno 1992).
„Martwa natura” to zbiór elegii, które pozwalają nam nie tyle przepracować stratę, ile uświadomić sobie, co niesie ze sobą świadomość braku i nieobecności. Być może świat, który znamy, zaczyna odchodzić w niepamięć, ale stworzenie nowego porządku – społecznego, instytucjonalnego, artystycznego – będzie trudne do przeprowadzenia, jeśli nie będziemy wiedzieć, z kim i z czym musimy się pożegnać.
„Mroczne i skandaliczne arcydzieło” – tak określane bywa „Jądro ciemności” napisane przez Josepha Conrada w 1899 roku. Rejs z Europy w głąb afrykańskiej rzeki Kongo to jednocześnie podróż w głąb europejskiej przemocy. Historia placówki Kurtza i jego zbrodni w imię rozwoju cywilizacji to opowieść o patriarchalnym porządku zbudowanym na eksploatacji ludzi, przyrody i zasobów.
W latach 1968, 1969 i 1970 około dwunastu tysięcy osób pochodzenia żydowskiego zostało zmuszonych do opuszczenia Polski. Polska, uboższa o tych obywateli, ucierpiała jako społeczeństwo, jako kraj, jako naród. Ani ówczesne, ani dzisiejsze prawo nie pozwala na dyskryminację obywateli ze względu na pochodzenie. Mimo tego, do dziś nikt nie odpowiedział przed sądem za współudział w spowodowaniu tego wydarzenia.
Rainer Werner Fassbinder nakręcił film o starszej sprzątaczce z Niemiec, która zakochuje się ze wzajemnością w Marokańczyku młodszym od niej o 30 lat. „Stara baba” i „arabski pies” – tak mówią o sobie główni bohaterowie. Wydaje się, że ich związek nie podoba się nikomu, wielu jednak czerpie z niego korzyści. Strach zżerać duszę z 1974 roku to opowieść o społeczeństwie, które boi się wszystkiego, co inne, ale ekonomiczna wola przetrwania każe mu zawłaszczać to, co obce i dopasowywać do własnych narracji.
Dobrze oderwać się od Ziemi. Szczególnie, jeśli na Ziemi wrze, a przed nami podróż na Marsa, gdzie wszystko można zacząć od nowa. Co będzie potrzebne? Sadzonki drzew? Pszczoły? Muzyka? Nowy język? Rytuały? Broń? Lecimy. Zamknięci w małej kapsule, niczego nie musimy. Tylko nauczyć się żyć ze sobą nawzajem.
Mówili o lesie. Ale nim sama nie zobaczyła, jak jest mroczny i zadziwiający ze swymi szumiącymi drzewami, nie rozumiała, czym jest las. I teraz śmiała się cichutko tylko dlatego, że istnieją rzeki i lasy..